A room of one’s own - truly yours

Het enige wat ik kan zeggen is dat ik denk dat ze (Virginia Woolf) het mis had. A room of one’s own is geen heldere, praktisch ingerichte ruimte, met sobere, smaakvolle meubels en een erker. Ze is geen economisch of sociaal voorrecht. Ze is niet afhankelijk van geslacht en niet afhankelijk van leeftijd.

A room of one’s own is een ingebeelde ruimte. Een doolhof, een donker hol soms; een wereld bijna, waar iedereen, elk denkend wezen, vanaf zijn geboorte tegen wil en dank aan begint te bouwen. Het is een persoonlijk archief dat elke indruk, elk beeld, elke ervaring banaal en belangrijk, mooi en lelijk, goed en slecht, op een individuele manier oplaat, verwerkt. Het archief is in constante beweging. Reorganiseert onophoudelijk. Soms is die reorganisatie bewust en soms is ze volledig onbewust.

Ik weet niet wat er allemaal in mijn persoonlijk archief aanwezig is. Ik weet niet waar ik moet gaan zoeken noch hoe ik moet zoeken. Het archief openbaart zich in stukjes en beetjes. Een beeld is bijna nooit volledig. Een volledig gezicht kan ik alleen maar terugvinden als ik er niet echt, maar een beetje vanuit mijn ooghoek naar kijk. En dan soms onverwacht is iets heel duidelijk, heel even, bijna een spiegel van de voormalige werkelijkheid.

Het meest wonderbaarlijke van mijn eigen ruimte mijn meest persoonlijke bezit, is dat het overlapt, overloopt in de ruimte van iedereen die ik ken maar ook van wiens bestaan ik niets afweet. Als we elkaar ontmoeten, zijn het heel vaak de archieven, de kamers die elkaar beginnen af te tasten, te vervolledigen, te heroriënteren en te reorganiseren. Het lijkt alsof gelijke ordening van onze archieven een doel van ontmoeting is. Het lijkt alsof het opnieuw en opnieuw nagaan of we wel gelijk geordend zijn belangrijker is dan hoe we oordelen. Alsof ordening geen oordeel op zich is.

Ik deel met duizenden de maanlanding, Waterloo van Abba, Lola Rennt, Vietnam, de verminking van de Nachtwacht, de dood van Kennedy ….. maar met wie en hoe deel ik een herinnering aan een landschap in Noorwegen, het gevoel dat buitengewoon soms gelijk is aan fragiliteit, dat vergankelijkheid de essentie van zijn is?

Tine Van Aerschot (installation images et textes) (installation multimédia)
Vit et travaille à Bruxelles. Travaux graphiques e.a. pour Damaged Goods et Q-O2. Collaboration artistique (photographie, scénographie, conseil artistique, dramaturgie, écriture) dans des productions théâtre et danse e.a. pour Christine Desmet, Davis Freeman, Sarah Chase et Simone Aughterlony (2001, 2004, 2005). Ecrit actuellement le monologue ‘I have no thoughts, and this is one of them’ pour l’actrice Claire Marshall (Forced Entertainment), mis en scène par Tine Van Aerschot pour la première en décembre 2006.

Tine Van Aerschot (beeld en tekstinstallatie) (multimedia installatie)
Leeft en werkt in Brussel. Grafisch ontwerpster voor o.a. Damaged Goods en Q-O2. Artistieke medewerking (fotogafie, dekor, artistiek advies, dramaturgie, text) aan dans- en theaterproducties, o.a. van Christine Desmet, Davis Freeman, Sarah Chase en Simone Aughterlony (2001, 2004, 2005).. Schrijft momenteel de monoloog ‘I have no thoughts, and this is one of them’ voor de actrice Claire Marshall (Forced Entertainment) die Tine Van Aerschot in december 2006 zal ensceneren.

Met de steun van het Kaaitheater